Maja- ...bo oddychać znaczy żyć...: na dzień dobry

HISTORIA CHOROBY

Urodziłam się 29.11.2010 roku w szpitalu w Bełchatowie jako zdrowe dziecko.W skali Apgar otrzymałam 9 punktów. Radość i szczęście moich rodziców sięgały zenitu...Pierwszy krzyk..., pierwsze karmienie..., pierwsze spojrzenie...Jednak z każdą minutą i z każdym kolejnym karmieniem szczęście moich rodziców zaczęło przemieniać się w dramatyczną walkę o moje życie... Badania, które są pobierane noworodkom tuż po narodzinach wykazywały z każdym kolejnym ukłuciem zwiększony poziom CRP. W piątej dobie poziom białka C-reaktywnego wynosił 16,9 przy normie do 1 - mimo,iż pompy infuzyjne wtłaczały w moje małe ciałko i cieniutkie żyłki aż 3 antybiotyki!!! To oznaczało tylko jedno - sepsa. Lekarze z bełchatowskiego szpitala stwierdzili wówczas, że nie dadzą rady...i trzeba mnie przewieść na odział intensywnej terapii do Matki Polki. Dziesiątki badań, jakim zostałam tam poddana nie dawały żadnej odpowiedzi na pytanie "Co siedzi w tej małej dziewczynce???" - jak to powiedziała pewna pani doktor. Mając trzy tygodnie trafiłam na blok operacyjny. Tam padła diagnoza - płodowy skręt jelit-wycięto mi 12cm jelita, zespolono i znów przewieziono na OIOM. Po interwencji chirurgicznej walczyłam z posocznicą wtórną, czyli kolejną sepsą. Po dwóch tygodniach od operacji szczęśliwie wracałam z moją rodziną do domu. Jednak szczęście trwało 7 dni, kiedy to moja mamusia odebrała telefon z poradni mukowiscydozy. Pojechaliśmy na dodatkowe badania - chlorki w pocie. Diagnoza potwierdzona-MUKOWISCYDOZA-ciężka, nieuleczalna choroba.

Maja- ...bo oddychać znaczy żyć...

na dzień dobry

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz